Zawsze z innej perspektywy. Andreas Felder i rekonstrukcja skoków w Austrii

(fot. Jakub Balcerski/sportsinwinter.pl)

Minęło 315 dni odkąd Andreas Felder stał się ponownie trenerem Austriaków. W tym czasie w ich kadrze nastąpiło zupełnie nowe rozdanie. Nowy trener zastosował własne metody, zupełnie inaczej podszedł do zawodników i ich problemów. Uwieńczeniem tego dość krótkiego, ale bardzo pracowitego okresu są mistrzostwa świata w Seefeld, na których kadra zdobyła już drużynowe srebro. Tyrol to przecież tak symboliczny i ważny region dla Feldera. To tu zaczynał marzyć, a teraz kończy. Zastępuje sny o sukcesach osiągnięciami.

Dorastanie z Bergisel przed oczami

Hall In Tirol. Miasto znane już od XIII. Mieściła się tu wówczas kopalnia soli, a pozostałość po niej znajdziemy w samej nazwie miejscowości. Bo Hall nie pochodzi od żadnej hali i tym podobnych spraw, a od celtyckiego określenia na sól. Prawa miejskie nadano tu w 1303 roku. W kolejnych latach słynęło z mennic i produkcji choćby pierwszej dużej srebrnej monety w Europie. Zainstalowano tu także pierwszą automatyczną maszynę do monet, co wówczas stanowiło rewolucyjny wynalazek, który do dziś można oglądać w mieście.

To właśnie tu, pośród pamiętających średniowiecze, barokowo ozdobionych i podziwianych do dziś zabytków, jednej z najstarszych starówek w całym Tyrolu urodził się człowiek, który dziś jest jedną z legend austriackich skoków narciarskich. Być może tych mniejszych, ale nazwisko Andreasa Feldera na pewno jest jednym z bardziej popularnych w kraju. Tyle tylko, że aktualny trener Austriaków nie ma wielu wspomnień z samym Hall, a bardziej z Tyrolem jako regionem. - Gdy żyjesz tu, jesteś dumnym Tyrolczykiem - powtarzał mi tuż przed otwarciem mistrzostw świata w Seefeld. - Dorastałem z widokiem Bergisel przed oczami, w czasach wielu znakomitych skoczków. Każdy marzył, żeby kiedyś do nich dołączyć.

Z wieży trenerskiej? Nie, z sędziowskiej

Felder chyba nigdy nie myślał, że jego kariera w tak wyraźny sposób połączy się z rodzimym regionem. Jako zawodnik zdobył dwa srebrne medale - indywidualnie na normalnym obiekcie i drużynowo z kolegami z reprezentacji. To nie były jednak ani jego pierwsze, ani największe sukcesy w zawodniczym okresie aktywności - zdobył choćby złoto na dużej skoczni w Oberstdorfie dwa lata później, wygrał mistrzostwa świata w lotach w Tauplitz, czy był na szczycie klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w sezonie 1990/1991. Później jednak zmienił perspektywę.

Został trenerem i już w latach 1995-1997 był w sztabie reprezentacji Austrii. Wielkich sukcesów jednak nie odniósł, podobnie, jak z niemieckimi kombinatorami, którymi zajmował się w kolejnych sezonach. Często miał pecha, trafiał na okresy reprezentacji, które dopiero miały się rozpędzić. 20 kwietnia 2018 roku dostał jednak zupełnie nowe zadanie. Wielkie wyzwanie - powrót do kadry Austrii i odbudowanie jej. Jednakże na własnych warunkach.

To najważniejszy aspekt jego pracy, który często krytykują inni, jak choćby Alexander Pointner, który reguł i metod Feldera nie akceptuje. Twierdzi, że trzeba machać chorągiewką, stać na wieży i czuć zawody. - Cóż, ja czuję je inaczej. Zazwyczaj obserwuję je z wieży sędziowskiej, bo to zupełnie inna perspektywa, dająca wiele więcej do myślenia niż zwykłe machanie flagą z innymi trenerami. Schodzę do zawodników po skoku, rozmawiam z nimi twarzą w twarz, a nie przez krótkofalówkę, gdy tylko to możliwe. To jest mój sposób, moja droga do osiągania sukcesu - kontakt z zawodnikami - wyjaśniał 56-latek.

Łatwo podejmowane trudne decyzje

Jego praca w reprezentacji Austrii do tej pory miała niemalże trzy aspekty, których za nic nie mógł połączyć Heinz Kuttin. Rozwój młodzieży, pomoc doświadczonym, utrzymanie lidera. Zawsze coś nie grało, nawet gdy było pozornie dobrze. U Feldera wszystko zaczyna się coraz lepiej łączyć, choć jeden z tych aspektów został ograniczony do granic możliwości.

Kofler, Schlierenzauer, Fettner - tak odpadali najbardziej doświadczeni zawodnicy tej kadry. Kofler z powodu choroby i problemów z powrotem (pomimo niezłego lata), Schlierenzauer bez ustabilizowania formy i perspektyw, a Fettner, bo po prostu okazał się słabszy od innych. Wszyscy mieli pewne cele, chcieli się cieszyć mistrzostwami u siebie. Tylko trzeba sobie zadać pytanie: ile mogli dać Austriakom? - Decyzja o wybraniu Hoerla nad Schlierenzauerem była podjęta łatwo, nie miałem z tym problemu - stwierdził Felder. - Gregor był gorszy, a Jan przynajmniej złapie doświadczenie bycia na dużej imprezie. To mam nadzieję, zaprocentuje - ocenił Austriak. Te trudne decyzje, podejmowane w łatwy sposób stały się po części jego znakiem rozpoznawczym.

Srebrna rekonstrukcja

W niedzielę wieczorem Andreas Felder z uśmiechem spacerował ze swoim sztabem w pobliżu sceny w Seefeld, przyjmował gratulacje, widać było u niego wszechobecną radość po tym, jak zorientował się, że tak naprawdę wykonał już swój plan. Srebrny medal w konkursie drużynowym ucieszył tutejszych kibiców.

Ściągnięcie Feldera do kadry skoczków już w pewnym sensie było wyznaczeniem sobie misji, pewnego celu. Rekonstrukcja kadry pozostawionej w chaosie i kompletnym braku jakiegokolwiek ładu przez Heinza Kuttina była od początku zadaniem dla człowieka, który ma pomysł na stworzenie drużyny. Uszeregowanie zespołu, który nie skompromituje się na własnych mistrzostwach świata, a wręcz pozytywnie zaskoczy. To się mu już udało, a kto wie, czy nie wykona czegoś ponad stan. Stefan Kraft jeszcze parę tygodni temu o obronie medalu na normalnym obiekcie mógłby marzyć. Dziś po wygranych kwalifikacjach, ma na to ogromne szanse. Chyba wszyscy znamy już tego, kto za tym stoi.

Z Seefeld dla Sportsinwinter.pl, Jakub Balcerski

Mistrzostwa Świata w Seefeld: Program, wyniki, listy startowe

Program zawodów wg dyscyplin: biegi narciarskie | kombinacja norweska | skoki narciarskie

Składy ekip: biegi narciarskie | kombinacja norweska | skoki narciarskie

Wywiad z Apoloniuszem Tajnerem przed mistrzostwami świata

Wszystkie nasze teksty, relacje, wywiady, wyniki i wypowiedzi znajdziecie TUTAJ.