Statystyki nie decydują o tym, jaki wynik sportowy osiąga zawodnik, ale podsuwają nam ciekawe przemyślenia o przeszłości. Jak wskazują, żaden zwycięzca konkursu Pucharu Świata na Wielkiej Krokwi w sezonie olimpijskim nie sięgał potem po złoty medal.
?php>Zakopane po raz pierwszy w kalendarzu Pucharu Świata zagościło w 1980 roku. Od razu zaczęliśmy od sukcesów, bo pierwszy konkurs na Średniej Krokwi wygrał Stanisław Bobak a drugi na Wielkiej Krokwi Piotr Fijas. Zaplanowane rok później konkursy zostały odwołane. Zatem na kolejne pucharowe zmagania trzeba było poczekać 10 lat. W 1990 roku jedyny konkurs padł łupem Jensa Weißfloga. I znów organizatorzy czekali... tym razem sześć lat. I tak ze zwycięstwa w stolicy polskich Tatr cieszyli się Primož Peterka i Andreas Goldberger. Następne zawody to już sezon olimpijski i znak, że zwycięstwo w Zakopanem nie wróży najlepiej na igrzyska.
?php>W 1998 roku, zanim skoczkowie polecieli do Nagano, aby walczyć o medale olimpijskie, zmierzyli się m.in. na Wielkiej Krokwi. Wówczas triumfowali Kristian Brenden z Norwegii i drugi raz w Zakopanem Primož Peterka. Podczas igrzysk musieli obejść się jednak smakiem, bo ani jeden, ani drugi, nie zdobyli medalu. Brenden był najwyżej ósmy, a Słoweniec piąty. Kolejne konkursy w sezonie olimpijskim zostały rozegrane oczywiście cztery lata później. Przy blisko stutysięcznej widowni o dziesiąte części punktu Svena Hannawalda pokonywali: Matti Hautamäki i Adam Małysz. Obaj sięgnęli w Salt Lake City po medale, ale żaden nie był z najcenniejszego kruszcu. Kto wygrywał, chyba wszyscy pamiętamy (no dobra: Simon Ammann).
?php>W 2006 roku przed olimpiadą w Turynie w Zakopanem popis dał Matti Hautamäki. Mimo że ostatnio nie przyniosło mu to złotego medalu w SLC, to Fin nie bał się dwa razy wygrać na Wielkiej Krokwi. Błąd. We Włoszech stać go było "tylko" na srebro z normalnej skoczni. Uznał wyższość Larsa Bystoela oraz Thomasa Morgernsterna. W ślady Fina w 2010 roku poszedł Gregor Schlierenzauer. Austriak również dwa razy gromił rywali w Zakopanem, ale w Vancouver dwukrotnie ustąpił miejsc na podium Simonowi Ammannowi i Adamowi Małyszowi. Właśnie przed Vancouver pierwszy raz usłyszałem, że Zakopane nie przynosi szczęścia zwycięzcom na igrzyskach. W 2014 roku jechałem do stolicy polskich Tatr właśnie, mając to na uwadze. Wygrał Anders Bardal i... potwierdziło się w Soczi. Norweg na normalnej skoczni zdobył brąz, a na dużej był dopiero szesnasty.
?php>?php>
Rok | ?php>PŚ w Zakopanem | ?php>Igrzyska Olimpijskie | ?php>
1980 | ?php>Stanisław Bobak | ?php>10. miejsce ( K-70), 22. miejsce ( K-90) | ?php>
1980 | ?php>Piotr Fijas | ?php>47. miejsce (K-86), 14. miejsce (K-114) | ?php>
1998 | ?php>Kristian Brenden | ?php>8. miejsce (K-90), 13. miejsce (K-120) | ?php>
1998 | ?php>Primož Peterka | ?php>6. miejsce (K-90), 5. miejsce (K-120) | ?php>
2002 | ?php>Matti Hautamäki | ?php>6. miejsce (K-90), brązowy medal (K-120) | ?php>
2002 | ?php>Adam Małysz | ?php>brązowy medal (K-90), srebrny medal (K-120) | ?php>
2006 | ?php>Matti Hautamäki | ?php>srebrny medal (K-95), 5. miejsce (K-125) | ?php>
2006 | ?php>Matti Hautamäki | ?php>srebrny medal (K-95), 5. miejsce (K-125) | ?php>
2010 | ?php>Gregor Schlierenzauer | ?php>brązowy medal (K-95), brązowy medal (K-125) | ?php>
2010 | ?php>Gregor Schlierenzauer | ?php>brązowy medal (K-95), brązowy medal (K-125) | ?php>
2014 | ?php>Anders Bardal | ?php>brązowy medal (K-95), 16. miejsce (K-125) | ?php>
Oczywiście powinienem to zwieńczyć popularnym "Przypadek? Nie sądzę...", ale zdecydowanie nie jestem przesądny. Mimo wszystko jest w głowie jakaś myśl: ryzykować, czy nie? Jednak trzeba powiedzieć jedno. Polska kadra pod przewodnictwem Stefana Horngachera złamała już tyle stereotypów, że nie musimy niczego się obawiać. Na miejscu trzeba po prostu cieszyć z każdego sukcesu. Jeśli wygrają rywale, to po cichu ewentualnie możemy sobie pomyśleć: teraz niech się martwią.
?php>Źródło: Informacja własna / Fis-ski.com
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz