Bunt maszyn, czy po prostu strach? [felieton]

Walą się fundamenty wielkiej norweskiej potęgi narciarskiej. Dwójka najlepszych biegaczy świata wpadła na dopingu w tak krótkim czasie. Nic to przecież, zawodniczka potrafi płakać, ale ani krzty w tym pokory. Co tam, że grozi jej dyskwalifikacja, na zgrupowanie jedzie pełną parą...

Therese Johaug to ostatnia z norweskich zawodniczek, którą chciałem oglądać w świetle dopingowych fleszy. Po prostu bardzo sympatyczna biegaczka, której udało się wyjść z cienia Marit Bjoergen. Umówmy się, większości kibiców w Polsce to bardziej ta druga kojarzyła się z lekami na astmę. Therese doszła w minionym sezonie jednak na absolutny szczyt. Całe dobre zdanie o niej straciłem, kiedy po wpadce Sundby`ego przyznała, że też środki na astmę zażywała, mimo że jest zdrowa. Obecne zamieszenie z wykryciem clostebolu jest jeszcze większym pogłębieniem niechęci do jej osoby. Proszę mi bowiem powiedzieć, jak można tak łkać podczas konferencji prasowej, a potem pokazać pazury. Nie chcę dywagować nad tym, czy jej tłumaczenia są prawdziwe. Jednak jej wyjazd na zgrupowanie do Włoch, to zwyczajny brak pokory i lekceważenie wszelkich zasad.

Johaug już powinna zostać zawieszona. Norwegowie na prawdę mają jakieś specjalne warunki, bo każdy inny biegacz byłby zawieszony, przynajmniej do wyjaśnienia sprawy. Może Therese poczuła to ogromne wsparcie od strony swoich "czystych" koleżanek. Od tych wszystkich dziewczyn, co to złe są, że cały świat na nie krzywo patrzy. Jak można wylewać tyle gorzkich słów pod ich adresem? Biedna Marit Bjoergen chciała nawet zakończyć karierę. To miał być taki dowód na to, że osądy pod ich adresem są niesprawiedliwe. Norweskie maszyny zaczynają się buntować. Odczuwają jakąś presję, z którą trudno sobie poradzić. Jak się zacznie walić, to teraz, wkrótce i przedtem. Muszą zatem jakoś się odgrażać, buntować i dąsać, skoro wierzy im tylko Norwegia.