Zjazd mężczyzn - wydarty triumf

Photo credit: movimientobase via Foter.com / CC BY-NC-ND

Na początku sezonu wydawało się, że walka o małą kryształową kulę w zjeździe nie będzie szczególnie ciekawa. Niemniej splot wydarzeń sprawił, że działo się wiele.

Cóż... niekoniecznie jednak to dobrze. Aksel Lund Svindal to świetny zawodnik i na pięciu pierwszych zjazdach wygrał aż cztery. Przyszedł jednak ten fatalny zjazd w Kitzbühel - Svindal zanotował tam upadek (jako jeden z wielu zawodników). Wydawało się zrazu, że niegroźny - dużo gorzej wyglądała sytuacja, która zdarzyła się Hannesowi Reicheltowi - cóż - Reichelt wrócił na trasy, Svindal nie.

Zostało sześć zawodów do końca i wydawało się pewne, że zwycięzca z Kitzbüchel - Włoch Peter Fill - wyprzedzi Svindala i sięgnie po zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Tak też się zdarzyło, ale dopiero w ostatnich zawodach. W międzyczasie włączył się do walki Dominik Paris, ale i on nie wygrał ze swoim rodakiem.

Warto tu przedstawić krótkie sylwetki zjazdowców (w nawiasie po punktach informuję, który to sezon z punktami zjazdu tego zawodnika, a także ruch względem sezonu 2014/15. W przypadku zawodników, którzy nie punktowali w sezonie 2014/15 - jak choćby Svindal - informuję, kiedy ostatnio zdobyli punkty zjazdu). Na niebiesko - wyrównanie najlepszego wyniku, na czerwono - najlepszy wynik, na zielono - pierwszy sezon z punktami zjazdu. Siłą rzeczy im niżej, tym biogramy bardziej lapidarne.

1. Peter Fill (Włochy) - 462 punkty (14 sezon z punktami zjazdu/+19 względem sezonu 2015/16) - ur. 12.11.1982 - triumf niby przypadkowy, ale nie można mówić o zawodniku znikąd. Fakt, do sezonu 2015/16 wygrał tylko raz i to bardzo dawno (29 listopada 2008 zjazd w Lake Louise), ale na podiach meldował się regularnie, zdobywał też medale MŚ (akurat w innych dyscyplinach - srebro w 2009 w supergigancie i brąz w 2011 w superkombinacji). Słowem - kończący w tym roku 34 lata Włoch przez lata przyzwyczaił nas do równej jazdy. I właśnie ta równość przyniosła mu sukces w zjeździe - na 11 zawodów tylko raz nie ukończył zjazdu w Santa Caterina, poza wspomnianym zwycięstwem stał na podium tylko raz - w otwierających sezon zawodach w Lake Louise, ale też jak kończył to nie niżej niż na 11. miejscu (Garmisch-Partenkirchen). Zwycięstwo zapewnił sobie dopiero w ostatnich zawodach, kończąc je na 10. miejscu. Gratuluję weteranowi sukcesu

2. Aksel Lund Svindal (Norwegia) - 436 punktów (13/ostatni sezon z punktami 2013/14) - 26.12.1982 - o nim napisałem już powyżej. Triumfy w Lake Louise, Beaver Creek, Val Gardenie i Wengen, siódme miejsce w Santa Caterina, potem fatalny upadek. Specjalnie jego sylwetki przedstawiać nie trzeba. Przypomnę tylko, że to były mistrz świata w slalomie gigancie, zjeździe, superkombinacji, zaś mistrz olimpijski w supergigancie. Zdobywał też srebrne i brązowe medale obu tych imprez. Arcymistrz. Gigant. Zapewne nie tylko mnie zasmuciła jego kontuzja. Czy wróci po kontuzji? Podobnie jak Fill kończy w tym roku 34 lata, ale chyba nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

3. Dominik Paris (Włochy) - 432 punkty (7/+1) - 14.04.1989 - po nieco słabszym początku, ten 27 letni Włoch pod koniec włączył się do walki o zwycięstwo w zjeździe pokazując zrazu w Jeongson (drugie miejsce), następnie zwyciężając w Chamonix i Kvitfjell. W kończących sezon zawodach w St. Moritz zajął dziewiętnaste miejsce - co nie dało mu zgodnie z zasadami finału PŚ punktów i nie wyprzedził Svindala. W swej karierze ma srebro z MŚ 2013 za supergigant, ale to zawodnik w sumie ciągle na dorobku (najmłodszy z pierwszej "10").

4. Kjetil Jansrud (Norwegia) - 432 punkty (7/-3) - 28.08.1985 - sklasyfikowany na czwartym miejscu (mniejsza ilość zwycięstw) Norweg chyba jednak zawiódł, bo nie obronił wyniku sprzed roku. Rocznik 1985, aktualny mistrz olimpijski w supergigancie i brązowy medalista w zjeździe, a także aktualny wicemistrz w superkombinacji (a w swej karierze zdobył też brąz na IO w Vancouver w gigancie) wygrał tylko raz w Jeongson, na podium stał też w Beaver Creek (2. pozycja) i Val Gardenie (3. miejsce), punktował (jako jedyny obok Carlo Janki) we wszystkich zawodach, ale bywał i w drugiej, i trzeciej dziesiątce.

5. Beat Feuz (Szwajcaria) - 414 punktów (7/+2) - 11.02.1987 - w przeciwieństwie do Jansruda 29 latek nie zawiódł, a wręcz przeciwnie. Jego kariera meandrowała - po wspaniałym sezonie 2011/12 (2 miejsce w generalce), kontuzja, błąd lekarski i długa walka o powrót do sprawności, która zakończyła się srebrnym medalem MŚ 2015 w zjeździe. Ostatni sezon rozpoczął od kontuzji, włączył się dopiero w Santa Caterina, ale już w Wengen był drugi, w Kitzbüchel i Chamonix trzeci, zaś na zakończenie w St. Moritz wygrał swój zjazd. Jeden z głównych faworytów przyszłego sezonu.

6. Steven Nyman (USA) - 386 punktów (10/0) - 12.02.1982 - dokładnie to samo miejsce co przez rokiem kolejnego przedstawiciela rocznika 1982 w czołówce. Co prawda nie udało mu się wygrać w Val Gardenie (a w swej karierze wygrał tam aż trzykrotnie i... nigdzie więcej), za to pod koniec mocno nadrobił w klasyfikacji w ostatnich czterech zawodach stając na podium (trzeci w Jeongseon i Kvitfjell, drugi w Chamonix i St. Moritz). Najwyżej sklasyfikowany wśród zawodników, którzy nie zdobyli nigdy medalu MŚ, ani IO.

7. Adrien Theaux (Francja) - 370 punktów (9/+11) - 18.09.1984 - następny weteran, który ostatnio ma dobry czas. W sezonie 2014/15 zdobył medal MŚ w supergigancie, w minionym wrócił do czołówki zjazdu. Po średnim początku wygrał zawody w Santa Caterina, zdobywał punkty do końca sezonu, poza... St. Moritz, gdzie był szesnasty. A to wobec drugiego miejsca Nymana, sprawiło iż stracił miejsce w szóstce.

8. Guillermo Fayed (Francja) - 323 punkty (9/-5) - 28.11.1985 - podobnie jak Nyman nie zdobył nigdy medalu dużej imprezy, nie wygrał też w życiu zawodów PŚ. Po świetnym początku sezonu (miejsca 4, 3 i 2) nie przyszło zwycięstwo, a raczej załamanie formy. Dobrze jeszcze było w Chamonix, gdzie był tuż za podium, w Kvitfjell jednak przyplątała się kontuzja i jednak można mówić o niedosycie na koniec sezonu.

9. Carlo Janka (Szwajcaria) - 312 punktów (9/+8) - 15.10.1986 - w swej karierze ma złoto MŚ i IO w gigancie, ale i brąz MŚ z 2009 z interesującej nas dyscypliny, z którą teraz mu bardziej po drodze. Punktował jako drugi obok Jansruda we wszystkich zawodach, inna sprawa, że tylko raz na podium - i to w miejscu, które okazało się być nemezis Svindala.

10. Hannes Reichelt (Austria) - 296 punktów (8/-8) - 05.07.1980 - to już weteran nad weterany. Kończy w tym roku 36 lat i nie spuszcza z tonu. Co ciekawe, w swojej karierze nie zdobywał medali w zjeździe, za to jest aktualnym MŚ w supergigancie. W minionym sezonie dwa drugie miejsca - w Santa Caterina i Wengen. Na Strefie w Kitzbüehel, tak jak pisałem wcześniej miał paskudny upadek - udało mu się jednak wrócić na trasy i zajmować miejsca na pograniczu pierwszej i drugiej dziesiątki.

11. Travis Ganong (USA) - 250 punktów (6/0) - 14.07.1988 - ten stosunkowo młody zawodnik i aktualny wicemistrz świata w zjeździe utrzymał miejsce sprzed roku. Najlepiej wypadł na otwarcie sezonu w Lake Louise, potem było na ogół dobrze, ale na podium już nie stał.

12. Erik Guay (Kanada) - 247 punktów (13/ostatnie punkty 2013/14) - 05.08.1981 - po przerwie spowodowanej kontuzją wrócił kolejny z weteranów i ex-mistrzów świata (z 2011 roku). Powrót udany, zwieńczony najniższym stopniem podium w St. Moritz. Brawo

12. Christoph Innerhofer (Włochy) - 247 punktów (10/+17) - 17.12.1984 - kolejny doświadczony multimedalista (w zjeździe aktualny wicemistrz olimpijski, a także brązowy medalista MŚ w 2011, medale też w superkombinacji i w supergigancie - w tym złoto MŚ 2011) - na podium w minionym sezonie nie stał, ale dwa razy - w Santa Caterina i Ga-Pa był czwarty. W pierwszej i drugiej dziesiątce dość regularnie, bez punktów tylko w Val Gardena. Jego zjazd tyczką na plecach w Santa Caterina to jedno z najpiękniejszych wydarzeń sezonu. Cóż, jest legenda, ale nie ma zasłużonego wówczas zwycięstwa.

12. Aleksander Aamodt Kilde (Norwegia) - 247 punktów (3/+36) - 21.09.1992 - młody Norweg idzie jak burza. Nie mówię już o supergigancie, w którym nikt nie okazał się od niego lepszy, ale i o zjeździe, w którym odniósł swe pierwsze w karierze zwycięstwo w PŚ (30.01.2016 w Ga-Pa). Ogólnie jednak w zjeździe zabrakło powtarzalności stąd relatywnie niskie miejsce

15. Johan Clarey (Francja) - 235 punktów (11/+1) - 08.01.1981 - jeden z tych zawodników, którzy nie fundują jakichś specjalnych emocji, ale też nie schodzą poniżej pewnego poziomu. Na podium nie stał, choć bywał w TOP 5 (w tym czwarte miejsce na Strefie).
16. Romed Baumann (Austria) - 199 punktów (10/-7) - 14.01.1986 - specjalista i medalista MŚ w superkombinacji jest też dobrym zjazdowcem. Powyżej piątego miejsca zajętego w Santa Caterinie nie wjechał, ale też tylko w Beaver Creek nie zapunktował.
17. Bostjan Kline (Słowenia) - 185 punktów (4/+22) - 09.03.1991 - niewątpliwie niespodzianka. Słoweńcy nigdy potęgami konkurencji szybkościowych nie byli - poza Andrejem Jermanem i może Andrejem Spornem nie przypominam sobie zawodnika z tego kraju, który liczyłby się w zjeździe lub supergigancie (o przypadkowo stojącym ongi na podium Roku Perko nie wspominam). Kline stanął na podium w obydwu konkurencjach, w interesującym nas zjeździe już witał się z gąską w Ga-Pa, gdzie w ostatniej właściwie chwili wyprzedził go Kilde (to był zjazd sensacji). Poza tym już w "10" nie bywał, ale na 17. miejsce w generalce wystarczyło
18. Vincent Kriechmayr (Austria) - 182 punkty (2/+3) - 01.10.1991 - kolejny młody, dobijający do czołówki. Lepiej spisuje się w supergigancie, w zjeździe równo, ale bez błysku. Najlepszy start - szóste miejsce w Santa Caterina.
19. David Poisson (Francja) - 173 punkty (12/+7) - 31.03.1982 - bardzo doświadczony Francuz zdobył brązowy medal podczas MŚ w 2013 właśnie w zjeździe, ale na podium PŚ stanął dopiero w minionym sezonie w Santa Caterina. Gdyby inne starty były na takim poziomie, na pewno byłby wyżej, a tak zanotował piękny, ale jednak epizod.
20. Valentin Giraud Moine (Francja) - 171 punktów (2/ostatnie punkty 2013/14) - 23.01.1992 - niby to samo mógłbym o jego młodszym o 10 lat rodaku napisać, ale to jednak trochę inna sprawa. Zawodnik na dorobku, który końcówkę sezonu miał naprawdę dobrą - z drugim miejscem w Kvitfjell na czele.
21. Manuel Osborne-Paradis (Kanada) - 153 punkty (11/-6) - 08.02.1984 - kolejny z weteranów, zasłużony zawodnik, choć do szczęścia brakuje mu choćby jednego brązowego medalu dużej imprezy. W zjeździe najlepiej w Kvitfjell, z podium wyrzucił go dopiero ww. Giraud Moine
22. Andrew Weibrecht (USA) - 149 punktów (5/+24) - 10.02.1986 - raczej supergigancista niż zjazdowiec. Tam stawał na podium PŚ i zdobywał medale olimpijskie. W zjeździe w sumie i tak najwyższe miejsce w PŚ w karierze. Blisko podium w Beaver Creek - piąte miejsce.
23. Klaus Kroell (Austria) - 145 punktów (16/-1) - 24.04.1980 - 36 latek niewątpliwie najlepsze lata ma już za sobą i podobnie jak Osborne-Paradis - brakuje mu w kolekcji seniorskich medali. Ciągle jeszcze potrafi młodzianom pokazać, jak się jeździ - w Wengen trzeci, na ogół środek drugiej dziesiątki. Najniżej sklasyfikowany wśród zawodników, którzy stawali na podium. Najstarszy z punktujących w zjeździe.
24. Otmar Striedinger (Austria) - 138 punktów (4/0) - 04.04.1991 - niby lepszy w supergigancie, ale w zjeździe uplasował się wyżej. Dwa razy w był w pierwszej "10", w tym na dobrym, szóstym miejscu w dalekiej Korei.
25. Andreas Sander (Niemcy) - 133 punkty (5/+12) - 13.06.1989 - Niemcy w zjeździe nigdy szczególnie dobrzy nie byli - raptem czterech zawodników wygrywało zawody PŚ w tej dyscyplinie, stąd niskie miejsce najlepszego z Niemców nie dziwi. U siebie był najwyżej - siódmy w Ga-Pa, w dziesiątce jeszcze w Santa Caterina
26. Marc Gisin (Szwajcaria) - 122 punkty (5/+9) - 25.06.1988 - dobry start w Kitzbüehel - piąta lokata, a poza tym raczej średnie starty, ale to właśnie taki typowy średniak
27. Max Franz (Austria) - 116 punktów (5/-17) - 01.09.1989 - kolejna ofiara Streifa. Całkiem niezłe starty - z szóstym miejscem w Lake Louise na czele skończyły się w Kitzbüehel. Dorobek więc zamknął się na 116 punktach.
28. Benjamin Thomsen (Kanada) - 88 punktów (6/-3) - 25.08.1987 - w pierwszej "10" raz - ósma pozycja w Santa Caterina. Dobre wyniki z sezonu 2011/12 to raczej jednorazowy strzał.
29. Blaise Giezendanner (Francja) - 72 punkty (2/+8) - 29.11.1991 - jest młody i jest rokujący. Dobra końcówka sezonu - nie został zaproszony do St. Moritz, ale dziewiąta pozycja w Chamonix i czternasta w Kvitfjell mogą dać nadzieję, że za rok w finale sezonu będzie jechał.
30. Matteo Marsaglia (Włochy) - 55 punktów (6/+19) - 05.10.1985 - nieco się zdziwiłem, bo wychodzi na to, że jeśli chodzi o zjazd, to dla Matteo był to najlepszy sezon w życiu. Niby nic dziwnego, bo on jest bardzo dobrym, ale supergigancistą (choć w tym sezonie tego nie potwierdził). W zjeździe w zasadzie jeden bardzo dobry start - szósty w zjeździe cudów w Garmisch-Partenkirchen. Zawsze o nim myślałem jako o młodym zawodniku, ale trzydziestka stuknęła.
31. Mattia Casse (Włochy) - 51 punktów (3/+9) - 19.02.1990 - jego rodak to jak na zjazdowe standardy młodzian i faktycznie to zawodnik na dorobku. W "10" nie zmieścił się ani razu, najlepszy rezultat - 15 pozycja w Chamonix.
32. Maxence Muzaton (Francja) - 49 punktów (3/+2) - 26.05.1990 - podobny przypadek jak Casse, na dorobku, dość równy i najlepsze miejsce - piętnaste (w Santa Caterina).
33. Patrick Kueng (Szwajcaria) - 44 punkty (8/-25) - 11.01.1981 - to zupełnie inny przypadek. W wieku 31 lat został sensacyjnym mistrzem świata w zjeździe, miniony sezon zaczął nieźle - szesnaste i dziewiąte miejsce, potem kontuzja i po sezonie - szkoda.
34. Bryce Bennett (USA) - 42 punkty (1/-) - 14.07.1992 - najwyżej wśród zawodników, którzy zdobyli swoje pierwsze punkty zjazdowe w karierze, co wyraźnie świadczy, że jakiejś zupełnie nowej gwiazdy nie było (no może Kilde, ale on już punktował wcześniej). Względnie wysokie miejsce zawdzięcza szóstemu miejscu w Val Gardenie - pojedynczy strzał.

34. Matthias Mayer (Austria) - 42 punkty (4/-30) - 09.06.1990 - ten sezon był nieszczęśliwy i dla mistrza świata, i dla mistrza olimpijskiego - Mayer rozpoczął od miejsca ósmego i dwudziestego pierwszego, po czym miał bardzo poważnej kontuzji kręgosłupa i zakończył sezon.

36. Ralph Weber (USA) - 39 punktów (2/+5) - 31.05.1993 - jak na standardy zjazdowe to zupełny gołowąs. Nieźle zaczął jeździć pod koniec sezonu - najlepiej na dwudziestym miejscu w Jeongseon. Znacznie lepszy w supergigancie.
37. Marco Sullivan (USA) - 36 punktów (12/-18) - 27.04.1980 - nieco już zapomniany weteran, który w swej karierze potrafił wygrać zawody. Raczej już odchodzi w przeszłość, dwa osiemnaste miejsca w Jeongseon i Kvitfjell to obecnie jego maksimum.
38. Patrick Schweiger (Austria) - 33 punkty (2/+13) - 23.03.1990 - też supergigancista przede wszystkim, czternaste miejsce w szalonym Ga-Pa, to jedyny bardziej godny uwagi wynik w zjeździe.

38. Georg Streitberger (Austria) - 33 punkty (10/-26) - 26.04.1981 - tyle samo punktów zdobył jego o wiele bardziej doświadczony rodak, który - choć w supergigancie notował więcej sukcesów - na podium plasował się też i w zjeździe (nawet raz wygrał - i to w miarę niedawno bo 28.02.2014). Niezły początek sezonu (17. pozycja w Beaver Creek), potem kilka słabszych startów i - niestety - kontuzja na Streifie.

40. Werner Heel (Włochy) - 32 punkty (11/-26) - 23.03.1982 - słaby sezon 34. latka. U siebie w Santa Caterina pokazał się z dobrej strony - 12 pozycja, poza tym w ogóle rzadko punktował.

40. Andrej Sporn (Słowenia) - 32 punkty (8/ostatnie punkty 2013/14) - 01.12.1981 - cały sezon bezbarwny, z wyjątkiem - oczywiście zjazdu w Ga-Pa. Tam był ósmy i zdobył swoje jedyne punkty PŚ (nie tylko w zjeździe). W przeszłości miewał sezony o wiele lepsze.

42. Josef Ferstl (Niemcy) - 31 punktów (3/-14) - 29.12.1988 - kolejna ofiara kontuzji. I to na początku sezonu. Szkoda, bo w Val Gardenie nawet zamknął pierwszą dziesiątkę.
43. Thomas Dressen (Niemcy) - 16 punktów (1/-) - 22.11.1993 - kolejny w zasadzie debiutant, któremu daleko jeszcze do czołówki, ale trzy razy punkty PŚ zdobył. 23. w Lake Louise - to najlepszy rezultat. Warto zwrócić uwagę, że między 42. a 43. miejscem w PŚ jest spora przepaść punktowa.
44. Jared Goldberg (USA) - 15 punktów (3/-8) - 17.06.1991 - większość punktów zdobył Ga-Pa, gdzie był dwudziesty. Bez większych osiągnięć ani w przeszłości, ani dziś.
45. Klemen Kosi (Słowenia) - 14 punktów (2/-4) - 19.06.1991 - wszechstronny zawodnik, o sporych możliwościach osiągnięcia czegoś w superkombinacji. W Beaver Creek dziewiętnasty.
46. Niels Hintermann (Szwajcaria) - 12 punktów (1/-) - 05.05.1995 - a to naprawdę młodzian. W Chamonix dwudziesty pierwszy. Będę śledził jego karierę z zainteresowaniem.

46. Johannes Kroell (Austria) - 12 punktów (2/ostatnie punkty 2012/13) -27.03.1991 - z Klausem łączy go pokrewieństwo, dość dalekie (Klaus to kuzyn ojca Johannesa), tak jak daleko łączy ich wykonywany zawód. Klaus bowiem to ciągle światowa czołówka, Johannes to czasem punktujący przeciętniak. 23. w Santa Caterina to jego najlepszy rezultat w tym sezonie i... trzeci najlepszy w życiu.

46. Thomas Mermillod Blondin (Francja) - 12 punktów (1/-) - 03.01.1984 - dość kuriozalnie wygląda Mermillod Blondin wśród zawodników "zielonych", ale faktem jest, iż ten specjalizujący się nietypowo, bo w superkombinacji, zawodnik w zjeździe faktycznie wcześniej nie punktował (w przeciwieństwie do każdej innej dyscypliny). Udało mu się to w wieku już 32. lat - najlepszy start w Wengen - 25. pozycja.

46. Brice Roger (Francja) - 12 punktów (5/-1) - 09.08.1990 - wszystkie punkty zdobył w Val Gardena. Też padł ofiarą kontuzji.

46. Andreas Romar (Finlandia) - 12 punktów (4/ostatnie punkty 2012/13) - 04.09.1989 - Fin powrócił do grona punktujących w PŚ po dość długiej przerwie rozciągniętej na wszystkie konkurencje. Wrócił do trzech konkurencji, w zjeździe zdobywając wszystkie punkty w Ga-Pa. Nota bene - w 2013 otarł się o medal w superkombinacji na MŚ.

51. Klaus Brandner (Niemcy) - 10 punktów (2/-7) - 30.01.1990 - w dolnych rejonach tabeli PŚ znajduje się dość spora grupa Niemców. Brandner jedyne punkty zdobył w Kvitfjell
52. Siegmar Klotz (Włochy) - 9 punktów (6/-19) - 28.10.1987 - jeździ już ładnych parę lat, ale do czołówki jakoś się przebić nie może. Dwa razy z punktami zjazdowymi, w tym najwyżej w Wengen - 25. pozycja
53. Wiley Maple (USA) - 8 punktów (2/-7) - 25.05.1990 - punkty zdobył tylko w Ga-Pa. Nieco lepiej w supergigancie, ale tylko nieco.
54. Emanuele Buzzi (Włochy) - 6 punktów (1/-) - 27.10.1994 - młody Włoch zdobył swoje pierwsze w sezonie punkty PŚ zarówno w zjeździe (punktował w Jeongseon), jak i w supergigancie.

54. Urs Kryenbuehl (Szwajcaria) - 6 punktów (2/0) - 28.01.1994 - ten młody Szwajcar zdobył drugi raz z rzędu tyle samo punktów w zjeździe (tym razem w Santa Caterina) i drugi raz z rzędu zajął dokładnie to samo miejsce.

54. Natko Zrncic-Dim (Chorwacja) - 6 punktów (5/ostatnie punkty 2010/11) - 07.03.1986 - 30-letni już Chorwat należy do tych zawodników, którzy wyspecjalizowali się w superkombinacji (zdobył nawet medal MŚ). Siłą rzeczy jednak w zjazdach też musi jeździć. Ostatnie kilka sezonów w zjeździe miał zupełnie nieudane, ale tym razem udało mu się zapunktować w Beaver Creek.

57. Nils Mani (Szwacjaria) - 5 punktów (3/ostatnie punkty 2013/14) - 23.05.1992 - po rocznej przerwie wrócił do tabeli zjazdu, punkty w Wengen za 28. miejsce i w Chamonix za 29.
58. Henri Battilani (Włochy) - 3 punkty (1/-0) - 29.10.1996 - jedyny nastolatek wśród punktujących w ostatniej chwili zmieścił się na liście punktujących zajmując 28 miejsce w Kvitfjell. Jeden z większych talentów.
59. Silvano Varettoni (Włochy) - 1 punkt (6/-29) - 03.12.1984 - a to zawodnik, który najlepsze dni ma już za sobą. 1 marny punkcik w Santa Caterina, to wszystko co osiągnął.

I na zakończenie garść statystyk:

Najstarszy z punktami: Klaus Kroell (35 lat i 323 dni), Marco Sullivan (35 lat i 320 dni)

Najmłodszy z punktami: Henri Battilani (19 lat i 135 dni), Niels Hintermann (20 lat i 228 dni)

Najstarszy na podium: Klaus Kroell (35 lat i 267 dni), Hannes Reichelt (35 lat i 195 dni)

Najmłodszy na podium: Aleksander Aamodt Kilde (23 lata i 131 dni), Vincent Giraud Moine (24 lata i 49 dni)

Najstarszy zwycięzca: Peter Fill (33 lata i 72 dni), Aksel Lund Svindal (33 lata i 21 dni)

Najmłodszy zwycięzca: Aleksander Aamodt Kilde (23 lata i 131 dni), Dominik Paris (26 lat i 333 dni).

Największy awans względem sezonu 2014/15: Aleksander Aamodt Kilde (z 48 na 12), Andrew Weibrecht (z 46 na 22) i Bostjan Kline (z 39 na 17)

Największy spadek względem sezonu 2014/15: Mathias Mayer (z 4 na 34), Silvano Varettoni (z 30 na 59) oraz Georg Streitberger (z 12 na 38) i Werner Heel (z 14 na 40)

Najwyżej sklasyfikowany zawodnik z pierwszymi punktami PŚ w zjeździe: Bryce Bennett (34), Thomas Dressen (43)

Najwyższy powrót do klasyfikacji PŚ w zjeździe: Aksel Lund Svindal (2), Erik Guay (12)

Powrót po najdłuższej przerwie do klasyfikacji PŚ w zjeździe: Natko Zrncic-Dim (4 lata i 340 dni: 29.12.2010 Bormio - 04.12.2015 Beaver Creek)

Jarosław Gracka