Juniorska dominacja gwarancją sukcesu?

Szwedka Frida Karlsson i Norweżka Kristine Stavås Skistad zdobyły po dwa złote medale w niedawno zakończonych Mistrzostwach Świata Juniorów w Lahti w narciarstwie klasycznym. Doliczając krążki z mniej cennych kruszców, a także wyniki z zeszłorocznych MŚJ w Goms, dwie zawodniczki ze Skandynawii zdobyły łącznie 9 medali. Z kolei Rosjanin Aleksander Terentjew, który nie ma jeszcze ukończonych 19 lat, zdobył już 4 krążki - w tym złoty medal w sprincie stylem klasycznym. Powyższych biegaczy można śmiało uznać za dominatorów, jeśli chodzi o aktualne juniorskie pokolenie. Czy jednak biegacze z poprzednich dziesięciu roczników, których sukcesy odniesione na podobnych imprezach świadczyły o wielkim talencie, przełożyli świetną formę na osiągnięcia seniorskie? Sprawdźmy to!

Ingvild Flugstad Oestberg zdobyła dwa złote i dwa srebrne medale podczas MŚJ w 2010 roku rozgrywanych w niemieckim Hinterzarten. Zwyciężyła w skiathlonie i sztafecie, w sprincie uznała wyższość Hanny Brodin, a w biegu na 5 km klasykiem - Kristy Lahteenmaki (dziś Parmakoski). Już sezon później zaczęła regularnie startować w Pucharze Świata (zajęła m.in. 14 miejsce w Tour de Ski) i stopniowo zbliżała się do ścisłej czołówki. W tym sezonie PŚ ma realne szanse na zdobycie Kryształowej Kuli - a także na poprawienie dorobku medalowego w MŚ. Do tej pory złoto w sprincie drużynowym w Falun (2015) to jej jedyne mistrzowskie osiągnięcie. Igrzyska w Soczi i Pjongczangu również zakończyła z drużynowym złotem, a jedyny indywidualny medal olimpijski zdobyła również w Soczi - srebro w sprincie.

Siergiej Ustiugow podczas MŚJ w 2012 roku zdobył 4 złote medale na 4 możliwe do zdobycia, rok później - w kategorii U-23 - wygrał dwa razy. Członkiem seniorskiej kadry Rosji stał się w sezonie 2012/13, początkowo startował głównie w sprintach. Pierwszy z nich wygrał już w drugim roku startów - w Davos, jako 22-latek. Trzy sezony później odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w biegu dystansowym w Canmore, powoli stając się biegaczem kompletnym. W Pucharze Świata zwyciężał 13 razy, ma w dorobku jeden indywidualny i jeden drużynowy medal MŚ.

Dmitrij Rostowcew wywalczył cztery złote medale MŚJ (w 2012 i 2013) i brąz w biegu łączonym w 2015 roku, w kategorii U-23. Jest jednak przykładem zmarnowanego talentu. W Pucharze Świata wystartował jedynie kilka razy, nigdy nie zdobył w nim punktów i szybko zakończył karierę biegacza.

Aleksiej Czerwotkin, kolejny Rosjanin, zdobył aż siedem medali MŚJ, w tym 4 indywidualne. W Ałmatach, w roku 2015, zwyciężył w skiathlonie, na 10 km stylem dowolnym i w sztafecie. Ten 23-letni biegacz nie odniósł jak do tej pory wielkich sukcesów indywidualnych, jednak zdobywał już srebrne medale MŚ 2017 i Igrzysk Olimpijskich 2018 - w sztafecie. W tej konkurencji stanął też dwukrotnie na podium PŚ.

Johannes Hoesflot Klaebo już jest legendą - najmłodszym w historii mistrzem olimpijskim w biegach narciarskich. Startował w MŚJ w Ałmatach (2015) i Rasnovie (2016), gdzie zdobył łącznie 5 medali, w tym trzy złote. Tyle samo złotych krążków zdobył już w Igrzyskach Olimpijskich, dołożył do tego dużą i dwie małe Kryształowe Kule. Na "dorosłych" MŚ w Seefeld jest murowanym kandydatem do kolejnych sukcesów.

Reasumując, wczesne sukcesy biegowe i szybko odkryty talent często bywa motorem napędowym dalszej kariery biegacza. Jednak zdarzają się wyjątki od tej reguły - sukcesy i nadmiar rywalizacji mogą przytłoczyć zdolnego zawodnika, który szybko się poddaje. W której grupie znajdą się Karlsson, Terentjew i Skistad? Przekonamy się za kilka lat!