Jak załatwić Stocha, czyli emocjonalna ocena Oslo [felieton]

Myślę sobie, czy to przypadek, że Oslo niemal co roku zmusza mnie do pisania w emocjach o niesprawiedliwym przebiegu zawodów? Czy to na prawdę był przypadek? Czy w skokach naprawdę nikt nie może ponosić odpowiedzialności za takie obroty spraw?*

Siedziałem na zajęciach. Paradoksalnie o olimpizmie z Renatą Mauer-Różańską. Jeśli to w ogóle Pani kiedyś by przeczytała, to pewnie jakoś zrozumie fakt, że podglądałem na smartfonie rywalizację skoczków w Oslo. Było wideo. Wyobraźcie sobie, że akurat była mowa o karcie olimpijskiej i zasadach fair play. Kiedy tylko ten ostatni zwrot został wypowiedziany, Borek Sedlak zaświecił zielone światełko Stochowi. Jakoś odruchowo się przeżegnałem... i stało się. Znowu w Oslo miał pecha. Tylko niestety w mojej głowie nie pojawiło się myślenie o braku szczęścia. Nie jestem zwolennikiem teorii spiskowych, ale jak spojrzę na warunki w Oslo i fakt, że wcale to się nie przeciągało, miałem w głowie wielokrotnie powtarzane hasło: "lider ma komfort, liderowi można trochę wyczekać warunki". W sumie wyczekali. Szkoda, że tak cholernie trudne.

Państwo wybaczą, ale ja nie potrafię zrozumieć, jak federacja mieniąca się nazywać "profesjonalistami" dopuszcza do sytuacji, w której rozgrywka na najwyższym poziomie, w świętym dla skoków miejscu, staje się zwyczajną parodią. Jak można najlepszych skoczków w stawce puszczać w tak różnych warunkach? Dlaczego Daniel Andre-Tande mógł skoczyć z wiatrem o prędkości prawie metra na sekundę pod narty, a Kamil Stoch musiał z wiatrem 0,2 m/s? Dlaczego Sedlak nie poczekał dłużej? Czy Norwegów obowiązują faktycznie inne korytarze niż Polaków? Kto do cholery pozwolił znów Dawidowi Kubackiemu skakać w najgorszych warunkach? Może wreszcie Hofer i spółka wyjdą głowami zza komputerów i zobaczą, że nie na każdej skoczni da się zainstalować ten sam system punktowy? Jak długo zajmie im domyślenie się, że istnieją tzw. dziury w powietrzu oraz podmuchy, których ich sprzęty nie wyczuwają. I wreszcie... kiedy dostosują sędziów do warunków panujących na skoczni? Skoro patrzą na odległość, to krzywdzą skoczka mającego gorsze warunki, obniżając mu noty za niskie metry...

Jak komuś przeszkadza wielka forma Kamila i nie można sobie inaczej z nią poradzić, to chociaż naturą go "zjeść"? Tylko muszę przyznać, że nie wszystko w takich wypadkach wychodzi po myśli. Wystarczy spojrzeć na klasyfikację RAW Air. A Norwegowie już powinni zrozumieć, że zwycięstwo Stocha bardziej opłaca im się niż Tandego. No nie chcę być uszczypliwy (chociaż moja mina mówi coś innego), ale bardzo było mi ich żal w ten weekend. Zwłaszcza wczoraj. No wyobrażacie to sobie... miażdżą wszystkich w drużynówkach. Zdobywają pierwsze w historii olimpijskie złoto (o zgrozo! taki kraj, pierwsze złoto...) a na ich konkursy w ICH świątyni, przyszło pięcioro miejscowych kibiców...

* PS. Ten tekst nie jest dowodem na snucie przeze mnie teorii spiskowych. To są po prostu przemyślenia, które każdemu człowiekowi mogą pojawić się w głowie. Doskonale przecież zdaję sobie sprawę, że nowy system powoduje, iż wygrywają po prostu najlepsi danego dnia. Czynnik szczęścia absolutnie nie istnieje. Nie wygrywa przypadkowa persona.